Battle of the Year The Dream Team : สมรภูมิเทพ สเต็ปทะลุเดือด

อเมริกาไม่ชนะการแข่งขันบีบอยที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุด ‘ Battle of the year ‘ มาเป็นเวลา 15 ปี วิธีสุดท้ายคือโค้ชบาสเกตบอลที่เหนื่อยหน่ายถูกผูกมัดเพื่อทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เขาสามารถทำลายความซวยของสหรัฐและเอาโมโจกลับมา

บีบอย (รูปแบบหนึ่งของการเต้นรำริมถนน) อาจมีต้นกำเนิดในสหรัฐอเมริกา แต่ประเทศนี้ล้าหลังในการแข่งขันเต้นรำระดับนานาชาติ ‘ Battle of the year ‘ ซึ่งปัจจุบันเป็นเจ้าภาพโดยฝรั่งเศส ประเทศอื่นๆ เช่น เกาหลี รัสเซีย และเยอรมนี ได้เข้ายึดครองและครอบครองฉากเต้นรำ

เจสัน เบลค โค้ชบาสเกตบอลที่เหนื่อยหน่าย ผู้ซึ่งเคยลี้ภัยโดยอ้างว่าตนเองหลังจากโศกนาฏกรรมส่วนตัว พยายามปลอบโยนและตกลงที่จะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ในการเป็นโค้ช เขาตัดสินใจที่จะคัดเลือกบีบอยที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกาและสร้าง ‘ดรีมทีม’ ซึ่งเป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะทวงศักดิ์ศรีที่สูญเสียไปของประเทศกลับคืนมา แต่นักเต้นที่ถือตัวว่าสามารถรักษาความแตกต่างส่วนตัวของพวกเขาและลุกขึ้นไปสู่โอกาส

‘การต่อสู้แห่งปี’ ไม่ใช่ ‘ก้าวขึ้น’ ในความเป็นจริงมันเป็น ‘Chak De India‘ ที่อยากเป็น ลบความฉลาดออก ยกเว้นลำดับการเต้นที่สร้างความประทับใจแต่ยังน้อยเกินไป ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความซ้ำซากจำเจและคาดเดาได้ยาก การล้อเลียนตามปกติระหว่างผู้ร่วมเต้น โค้ชที่พยายามจะฟื้นอาชีพของเขา

เขากล่าวสุนทรพจน์ที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับทีมงาน ความยากลำบากและความไม่มั่นคงของพวกเขา…ทุกอย่างเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเหมือนยืมไป ซึ่งเป็นข้อเสียเปรียบหลัก ไม่มีอะไรดึงความสนใจของคุณได้จริงๆ ยกเว้นการปรากฏตัวของคริส บราวน์อย่างมั่นใจ แต่นั่นก็ไม่นานเช่นกันเมื่อตัวละครของเขาหมดลงในไม่ช้า

นอกจากนี้ ความพยายามของภาพยนตร์เรื่องนี้ในการปลุกความรักชาติ ก็ไม่ได้ผลเลย ไม่ว่าคุณจะหลงใหลในรูปแบบการเต้นแค่ไหนก็ตาม การใช้มันเพื่อปลุกเร้าลัทธิชาตินิยมก็ดูเหมือนไร้ประโยชน์ ตัวละครยังพัฒนาไม่พอ คุณไม่รู้สึกสำหรับพวกเขา ผลลัพธ์คือ คุณกลายเป็นเพียงผู้ชม แทนที่จะเป็นผู้ปรารถนาดี ในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เทศนาถึง ‘ความหลงใหล’ ในทุกสิ่งที่คุณทำ มันคือสิ่งที่ดูเหมือนจะขาดหายไปจากมัน